Bovenal Blijf Gezond
Vandaag was zo’n dag dat je als uitvaartverzorger geraakt wordt door een onverwachte situatie.
Ik weet na jaren ervaring dat je flexibel moet kunnen zijn om een uitvaart te begeleiden. Ik weet dat er altijd onverwachte situaties kunnen ontstaan en de ervaring heeft mij geleerd om nooit in paniek te raken, want als ik in paniek raak weet ik dat de familie die ik op dat moment begeleid ook in paniek raakt. Het sleutelwoord is dus rust. Rustig blijven en vooral rust bieden. Zeker in deze moeilijke tijden van corona is het vaak samen met de nabestaanden kijken naar mogelijkheden. Wat kan wel, hoe blijft iedereen veilig.
Afgelopen week werd ik gebeld met een melding van overlijden. Mevrouw was op 92-jarige leeftijd overleden. Maanden geleden had ik het gesprek over deze dag al gevoerd en waren de wensen besproken. Mevrouw kon fijn tot de dag van uitvaart op haar vertrouwde kamer in het verpleeghuis blijven tot dag van uitvaart. Door de strenge regels was er geen bezoek mogelijk in het verzorgingshuis, maar het idee dat mevrouw in haar vertrouwde omgeving kon blijven bood rust. Samen met de enige neef en zijn partner hebben we elke dag een stap genomen en gewerkt naar de dag van uitvaart. De muziek werd uitgezocht, de woorden welke gesproken zouden worden werden zorgvuldig uitgekozen.
Het is een dag voor de uitvaart als mijn telefoon gaat. “Jeannette, ik heb een email ontvangen van een kennis, en die kennis is positief getest op corona.”
Ik viel stil, ik die altijd wel iets weet te zeggen … wist even geen woord van troost uit te brengen. Eén dag voor de uitvaart deze boodschap, hoe ga je daarmee om. De nabestaanden moesten getest worden op corona, realistisch zijnde mochten we geen risico’s nemen. Alles werd in werking gezet, uiteindelijk kon de benodigde test afgenomen worden. Waar iedereen nog dacht dat het allemaal wel mee zou vallen, er waren immers geen klachten, werd vrees waarheid. De test was positief.
Hoe kun je nabestaanden begeleiden en tegelijkertijd vertellen dat zij niet bij de uitvaart mogen zijn? En hoe kun je nabestaanden dan toch afscheid laten nemen van hun geliefde? Mijn hart brak. Nabestaanden vertellen dat zij geen afscheid mogen nemen, ik kon het niet. Ik heb alles wat ik in me had ingezet, alles wat ik kon bedenken gebruikt. Ik heb doorgezet en gebogen om toch iets te kunnen doen. Het resultaat was dat ik de neef en zijn partner buiten in de openlucht afscheid heb kunnen laten nemen. Zij konden 10 minuten alleen zijn met hun tante. Wij als medewerkers op verre afstand. Nabestaanden en medewerkers volledig beschermd heb ik 10 minuten kunnen geven. 10 Minuten die onbetaalbaar zijn. De neef en zijn partner hebben daarna thuis in volledige quarantaine de uitvaart kunnen volgen via de livestream zodat zij toch betrokken waren, zodat zij konden horen en zien hoe hun laatste woorden uitgesproken werden.
Direct na de uitvaart heb ik gebeld met de neef en zijn partner. Ik wilde zorgen voor, ik wilde troost bieden en vooral zeker weten dat ook zij het gevoel hadden van betrokken zijn. De dankwoorden die ik mocht ontvangen lieten mij blozen. “Jeannette, heel veel dank! Het was een mooie uitvaart precies zoals we voor ogen hadden. Dank voor je rust, je trouw en vooral je doorzettingsvermogen. Dankzij jou hebben we goed afscheid kunnen nemen.”
Terugdenkend aan vandaag wil ik maar een ding zeggen; wees lief voor elkaar, blijf van elkaar houden maar bovenal blijf gezond!