Passie voor uitvaartverzorging

Om een uitvaart te verzorgen, mocht ik deze week te gast zijn bij crematorium de Ommering in Spijkenisse. Voor mij is Spijkenisse heel bijzonder, want hier ben ik ooit begonnen en mocht ik het vak leren. Hier ontvlamde de passie waarmee ik nu families begeleid in hun afscheid.
Terwijl ik onderweg was naar het crematorium, volgden de gedachten elkaar op in mijn hoofd. Aan de ene kant denkend aan het afscheid dat moest plaatsvinden. Alle puntjes nog één voor één doornemend en aan de andere kant dwaalden mijn gedachten af naar de geboorte van mijn passie voor het uitvaartvak.

Geen vak maar een passie

Ik noem het ‘het uitvaartvak’, maar zoals mijn leermeester het ooit zei toen ik net begon: “De uitvaart is geen vak, het is passie. Als je in dit vak start met werken ben je of heel snel weg, of je kunt
nooit meer anders.” En nu ik 26 jaar later terugkijk, hoor ik zijn stem in mijn hoofd en besef ik dat hij gelijk had. Je kunt elke theorie uit een boek leren, maar ‘passie’ is geen theorie. Passie moet je voelen. Jezelf bewust zijn van je zorgplicht, dat leer je niet op school door een rijtje uit je hoofd te leren. Alleen als je kunt invoelen hoe belangrijk het is dat rouwenden de rust en de tijd krijgen om hun verlies te verwerken, kun je ontzorgen op een manier die daar recht aan doet. Alleen vanuit je hart en met passie kun je samen met nabestaanden zorgen voor het zo belangrijke afscheid van een uniek leven.

Weemoed

Hoe bijzonder was het voor mij om juist hier op deze locatie, waar ik kennismaakte met het vak van uitvaartverzorger en waar mijn passie werd aangewakkerd, een van mijn eerste collegae tegen te komen. En ook hij heeft deze passie. Na jaren, hebben we met elkaar gesproken over de tijd van
‘vroeger’ en met weemoed herinneringen opgehaald. Voor mijzelf vooral terugdenkend aan mijn eerste stappen in het uitvaartvak en de wijze lessen die ik toen heb mogen leren. Deze lessen kwamen niet uit een boek. Dit waren soms harde lessen, maar vooral lessen uit het hart.

Dankbaar

Regelmatig heb ik de behoefte om nog eens te spreken met de werkgever die toen aan mijn wieg heeft gestaan. Het uitvaartcentrum waar mijn passie begonnen is bestaat niet meer, maar elke keer als ik langs die plek rijd voel ik de liefde en weet ik, dat ik het belangrijkste daar heb meegekregen.
Namelijk passie en inlevingsvermogen, luisteren en ontzorgen, en tevens beseffend dat ook een uitvaartondernemer een mens is met gevoel. Soms voel ik een traan opkomen als ik terugdenk aan die fijne tijd, de leerzame momenten, maar vooral aan de lieve collegae en zou ik soms nog wel eens de tijd terug willen draaien.

Rob en Ineke

Lieve Rob en Ineke, dank jullie wel voor alles wat ik van jullie heb mogen leren. Dank jullie wel voor de ondersteuning op de moeilijke momenten. Dank jullie wel voor ALLES. Dankzij jullie volg ik mijn hart en werk ik met alle liefde en passie die ik in me heb.